Maandag 01-10-2021
Gisteren na het schrijven was het al een beetje laat. Ik was klaar en stond helemaal aan. Nog even wat doen dacht ik. De uren vlogen voorbij het was opeens drie uur ’s nachts. Oeps.. Ik ben in bed gaan liggen en kwam maar niet inslaap. Toen heb ik besloten om maar door te gaan met wat ik aan het doen was.
Om zes uur ging de wekken ik stopte met werken en maakte mijn liefde wakker. We hebben een nieuwe uitdaging voor onszelf. Elke ochtend de rivier in voor ons huis. Koud water training.
Toen ik eenmaal koud in mijn badjas buiten stond dacht ik wat doe ik hier? Ik ben moe, ik heb het koud en nu moet ik nog het water in ook. Nou echt niet… Mijn liefde sprong met alle gemak het water in en toen was het mijn beurt. Het duurde even. Zo veel gedachten schoten door mijn hoofd en ik voelde me alles behalve dapper. Ik wilde niet springen ik was veel te moe. Alle vieze dingen die op de bodem liggen. Kon ik niet beter eerst even het water voelen? Zo veel gedachten! Na veel vragen aan mezelf en mijn lief heb ik het toch gedaan. Ik sprong het water in en kwam er al bijna meteen weer uit. Ik kon het bijna niet geloven, ik was gesprongen. Ik was wel heel erg blij want ik had zeker iets overwonnen. Deze overwinning heb ik de rest van de dag met me mee gedragen.
Een paar jaar terug ging ik altijd alleen na het hard lopen het water in om af te koelen. Afgelopen jaar hebben lief en ik dat soms ook gedaan. Niet zo heel vaak, eigenlijk te weinig. Het water buiten in een rivier of een meer en ook de zee werken aardend voor je lichaam. Het is goed voor je immuunsysteem. Ik hou er eigenlijk heel erg van, toch kan ik er zo veel weerstand voor hebben.
Zo apart vind ik dat altijd, dat we weten dat iets goed is voor ons en ondanks dat doen we het niet. Of stellen we het uit, bedenken we excuses. Als je het dan niet doet is het toch iets wat gaat knagen ergens op de achtergrond. Kies je ervoor met alle tegenzin misschien wel boosheid het toch te doen dan voel je je wel veel gelukkiger en geef je eigenlijk liefde aan jezelf. Ondanks dat dat misschien eerst niet zo voelt. Het leven is me er een….
Eindelijk zie ik de jongens en Noeki in de ochtend. We knuffelen veel liggen samen op de bank en kijken naar foto’s van de vakantie. Ze vertellen over hun week en dan is het voor Bo tijd om naar school te gaan. Fedde en ik genieten samen nog even en alles is klaar voor school. Ik geef Noeki nog een dikke kus en breng Fedde naar school.
Op de terugweg naar huis voel ik me helemaal slaap dronken wat niet zo gek is als je de hele nacht niet hebt geslapen. Thuis gaan lief en ik nog even opruimen en dan brengen we een bezoek aan Oma en Opa. We vertellen over de vakantie, laten foto’s zien. Het was zo fijn om daar even te zijn. Zo gezellig en warm. Ik neem nog wat winterspullen mee die daar liggen en werk kisten vol met spullen om dingen te kunnen maken.
Het is al bijna tijd om Fedde op te halen. Nog even snel ruimen en poetsen thuis. Fedde gaat nog spelen met vrienden en ik rij samen met lief terug naar huis. Ik ga nog verder met met onze vakantie foto’s door zoeken selecteren en uploaden. Wat een werk.
Bo komt thuis we drinken samen thee hij verteld over school hoe stom het was. Hij had wel een goed cijfer gehaald. Samen zitten we dan aan tafel. Hij aan zijn huiswerk en ik achter de laptop. Het is fijn om de kinderen weer om me heen te hebben.
We zijn lekker bezig die middag. Ik ben wel heel erg moe. Onderweg naar voetbal en op de weg terug van het op halen was het zo mooi buiten. Ik had mijn camera mee en heb hele mooie foto’s gemaakt van de lucht. Er was een reiger ook die net weg vloog. Wat een geluk.
We eten en gaan allemaal op tijd naar bed.
Ik ben dankbaar dat de kinderen weer thuiszijn. Dankbaar voor de mooie lucht. Dankbaar voor het koude water. Dankbaar dat we op zo een mooie plek wonen. Dankbaar dat ik deze dag goed ben doorgekomen!
Jij bedankt voor het lezen!
Met alle liefde Naomi
