18-10-2021 Maandag
De herfst vakantie is begonnen! Wat blij dat ik me weer stukken beter ben. Nog niet helemaal de oude maar ik kom steeds dichterbij. Na heerlijk rustig bij kletsen en knuffelen vanochtend met Noeki word ik opgehaald bij het huis van de papa van de kinderen. Didi mijn zusje, neef Reier en ik vertrekken naar de Lievelingen waar we een paar nachten mogen logeren. Wat zijn we blij!
Wat ben ik blij om de jongen te zien met hun vrienden van de camping. Ik ben hier nog niet geweest sinds hun papa een droom plekje heeft gemaakt. We worden met een warm onthaald rennend met veel knuffels, kussen, liefde en aandacht.
Mij moederhart wordt verwarmd door een diepe liefde. Bo is zo trots om me hier te mogen ontvangen. Wat een fijn gevoel. Soms moet ik even een traantje doorslikken. Zo leuk om even de ouders te ontmoeten van hun goede vriend Pelle.
Er is niks mooiers dan de liefde die door je heen vloeit voor je kinderen. Zoet sappige liefde…
Wat worden ze groot. Ik voel me een trotse mama van deze twee lieve jongens. Om ze hier te zien op de Lievelingen waar ze zo veel zijn met hun papa is heel fijn. Om even te delen in hun leven die ze normaal niet met mij leven. Al die kleine momenten door de dag heen samen met de jongens allemaal, Didi en Reier we genieten er allemaal zo van.
Zo gelukkig dat de papa van de kinderen ons heeft uitgenodigd om te komen genieten van de mooie plek die hij heeft gemaakt. Met zo veel liefde voor zijn kinderen. Ontroerend!
Na al die jaren is het soms nog steeds niet makkelijk om e kinderen los te laten steeds een week. Kan ik me nog steeds schuldig voelen. Kan het nog steeds pijn doen in mijn moeder hart. Het gemis, onzekerheid hoe het met ze gaat.
Nu ik hier ben voel ik een rust… De kinderen hebben zo veel geluk ook. Zo veel mooie plekken in hun leven. Ouders die elke week zo veel om ze geven. Zo veel ruimte om te spelen op te groeien en te delen….
De liefde voor onze neef Reier is zo groot. Wat is het toch heerlijk om tante te zijn van zo een leuk ventje! Hij wordt overal mee naar toe genomen en heeft de tijd van zijn leven. Zo leuk met zijn grote neven en al die stoere vrienden!
De vlammen dansen. We genieten van het vuur samen. Koken voor een deel op het vuur. En zitten nog de hele avond rond het vuur. De jongens komen en gaan. Reier gaat op tijd naar bed. Ik klets nog even heerLijk met mijn lieve zus en dan gaat ook zij naar bed.
Ik zit nog bij het vuur met mijn laptop, de camera en begin met deze blog. Het is genieten geblazen.
Vuur hoort bij mensen. Het hebben van een vuur is iets zo oers. Het geeft zo veel rust. De warmte en het licht de beweging van de vlammen. Ze kunnen je overal mee naar toenemen. Betoverend zijn ze, ik denk dat zo veel van ons daarom uren naar een vuur kunnen turen. Het vuur maakt dat er diepe gesprekken kunnen ontstaan.
Het houdt je ook alert en in beweging. Spelen met het element, het vuur laten branden… Een kleine vorm van passie.
Dankbaar zit ik hier nu aan tafel te schrijven. Dankbaar voor alle mooie momneten vandaag met iedereen. Kleine momenten die mijn ziel voeden met alles wat ik nodig heb. Dankbaar voor alle liefde die er is en die ik vandaag heb mogen voelen en beleven. Dankbaar voor de kinderen voor Didi, Reier, Pelle en Marijn. Dankbaar dat de papa van de kids zo een mooie plek heeft gemaakt, dat ik hier nu mag zijn.
Dankbaar dat ik me weer beter voel. Dankbaar dat ik zo veel mag en kan voelen in mijn hart.
Dankbaar dat er zo veel in me aan het transformeren is. Ik ben aan het doen wat ik al zo lang wil doen. Schrijven, fotograferenen en delen. Het leven vormgeven, ik voel me een belevingsvormgever.
Heel veel liefde en liefs Naomi
